“เขาอยู่ในพระวิหารตลอดเวลา ถวายพระพรแด่พระเจ้า” (ลูกา 24:53) สมัยที่ข้าพเจ้ายังเป็นเด็กประมาณชั้นประถมปลาย ข้าพเจ้าเคยนึกขำๆฝันของตัวเอง ข้าพเจ้าฝันว่า ค่ำคืนหนึ่งในหมู่บ้านของข้าพเจ้า มีวิญญาณชั่วร้ายกำลังนำกองทัพของมันเข้ามาทำร้ายชาวบ้าน ในขณะนั้นข้าพเจ้ายังอยู่ในวัด และกำลังรู้สึกกลัวมาก แต่พ่อแม่พี่น้องของข้าพเจ้าอยู่ที่บ้าน ข้าพเจ้าต้องกลับไปพาพวกเขาและพากลับมาที่วัดทั้งหมด คุณพ่อเจ้าวัดไม่ให้พวกเราออกไปจากบริเวณวัด ไม่ให้เราออกไปจากบริเวณที่พระพรของพระปกปักษ์พิทักษ์รักษาเราอยู่ แต่ข้าพเจ้าต้องไป ต้องไปช่วยเหลือพ่อแม่พี่น้องของข้าพเจ้า ระหว่างทางจากวัดถึงบ้านข้าพเจ้าต้องผ่านสุสาน บ้านของข้าพเจ้าอยู่ติดกับสุสานในความเป็นจริงเสียด้วยสิ ข้าพเจ้ากลัวมาก เพราะในฝันการวิ่งหนีอะไรสักอย่างมันช่างยากเย็นเหลือเกิน กว่าจะถึงบ้านข้าพเจ้ารู้สึกได้ถึงความทุลักทุเล ทรมาน และกลัว ข้าพเจ้าพบแม่เพียงคนเดียวที่บ้าน แม่บอกว่าทุกคนไปที่วัดแล้ว ข้าพเจ้าจูงแม่วิ่งกลับไปที่วัด ปีศาจแฝงมากับมนุษย์ เดินกันวุ่นวายระหว่างทาง มันพยายามยื้อ ดึงข้าพเจ้าและแม่ ข้าพเจ้ากลัวหนักมาก กลั้นหายใจ คิดถึงแม่พระขึ้นมา แล้วจู่ๆ ข้าพเจ้าก็รู้สึกเหมือนเข้าข้างตัวเอง หลุดเข้ามาในบริเวณวัดอย่างน่าอัศจรรย์ ข้าพเจ้ามองขึ้นไปเหนือหลังคาวัด ข้าพเจ้าพบแม่พระองค์โตสูงท่วมวัด กำลังยืนกางแขนส่องแสงสว่างแผ่คลุมวัดเอาไว้ แม่พระพยักหน้าให้ข้าพเจ้าเข้าไปในวัด ในนั้นมีพระรูปพระเยซูเจ้าบนไม้กางเขนตั้งตระหง่านอยู่กลางวัด แล้วข้าพเจ้าก็สะดุ้งตื่นขึ้นมา ใจยังเต้นระทึกด้วยความตื่นเต้น ตกใจไม่หาย ข้าพเจ้าคิดว่า นี่ช่างเป็นฝันร้ายที่แฝงด้วยพระพรเสียจริงๆ เช่นเดียวกัน ก่อนวันที่พระเยซูเจ้าเสด็จสู่สวรรค์ พระองค์เสด็จมาหาอัครสาวก เติมความมั่นใจให้พวกเขา ทำให้พวกเขารู้สึกอบอุ่น ปลอดภัย ทรงประทานพระจิตเจ้าผู้ที่พระบิดาทรงสัญญาให้เสด็จลงมาเหนือพวกเขา เติมพลัง ความกล้าหาญให้พวกเขาพร้อมที่จะออกไปเผชิญกับอุปสรรคทุกรูปแบบ เพื่อนำประชากรของพระเจ้ากลับคืนสู่พระอาณาจักรของพระองค์ให้ได้มากที่สุด ข้าพเจ้าเตรียมป้ายนิเทศเพื่อประชาสัมพันธ์ให้นักเรียนและผู้ที่ผ่านไปมา ได้อ่านและตระหนักถึงการเดินทางของบรรดามิชชันนารีสู่สยามประเทศ ในอดีตเมื่อกว่า 350 ปีที่แล้วมา โดยเฉพาะอย่างยิ่งบรรดาคริสตชนพึงต้องตระหนักให้มากกว่านั้นอีก เพราะความยากลำบากในการประกาศข่าวดีของบรรดามิชชันนารีในอดีตนั้น จึงทำให้มีเราในวันนี้อย่างสวยงามและมั่นคง ข้าพเจ้าไม่ต้องลำบากตรากตรำจากบ้านจากเมืองไปทำงานของพระเลย ข้าพเจ้าไม่ต้องออกตามหาลูกแกะจากแหล่งต่างๆ ข้าพเจ้าไม่จำเป็นต้องใช้ความอดทนมากเท่าใดนักต่อการถูกเบียดเบียนทำร้าย ในขณะที่มิชชันนารีในอดีตถูกกระทำอย่างหนักหนาสาหัสนัก ข้าพเจ้ามีลูกแกะตัวน้อยๆในปกครองที่พร้อมจะฟังและเดินตาม ข้าพเจ้ามีหน่วยงานรองรับการทำงานประกาศข่าวดีอย่างราบรื่น ข้าพเจ้ามีครอบครัวที่คอยให้กำลังใจในวันที่ข้าพเจ้าท้อแท้หมดแรง แต่ข้าพเจ้าทำงานเหล่านั้นอย่างจริงจังเพียงใด ได้ครึ่งหนึ่งของบรรดามิชชันนารีหรือไม่ ข้าพเจ้าคงต้องกลับมาคิดทบทวนตัวเองอีกครั้งหนึ่งเสียแล้ว เด็กหญิงตัวน้อยคนหนึ่งบอกกับข้าพเจ้าว่า เธอต้องการล้างบาป ข้าพเจ้าบอกกับเธอว่า เธอต้องรู้จักพระให้ดีกว่านี้เสียก่อน เพราะการล้างบาปเธอจะยึดกับตัวบุคคลไม่ได้ เธอจะเปลี่ยนศาสนาเพราะมนุษย์คนใดไม่ได้ เธอต้องยึดกับพระเจ้าเท่านั้น เด็กหญิงตัวน้อยเรียนคำสอนอย่างมุ่งมั่นตั้งใจ ในที่สุด เธอก็ได้ล้างบาปตามที่เธอปรารถนา ฉันรู้สึกภูมิใจในตัวเธอเสมอ เพราะเธอมุ่งมั่นตั้งใจ เพราะเธอยึดพระเจ้าเป็นศูนย์กลาง การประกาศข่าวดีจึงมีความจำเป็นยิ่งนักที่เราจะประกาศเรื่องราวของพระคริสตเจ้า โดยที่เราต้องนบนอบพอที่จะเป็นเพียงแค่เครื่องมือชิ้นน้อยๆ ส่งผ่านพระพร ความรักและพระฉายาลักษณ์ของพระคริสตเจ้าไปยังเพื่อนพี่น้อง ไม่ใช่เราที่ทำให้ใครต่อใครเปลี่ยนใจมารู้จักและรักพระเจ้า แต่เป็นเพราะพระองค์ทรงรักเรา และเพื่อนพี่น้องของเรามาก พระองค์จึงทรงถ่ายทอดความรักของพระองค์ผ่านเราไปสู่เพื่อนพี่น้องของเรา “หากไร้พระองค์ ลูกคงไม่อาจทำสิ่งใด” จริงๆ ...ฝากชีวิตไว้ มอบให้พระองค์แลดู... ..................................... |