ชายผู้นั้นทูลว่า “พระอาจารย์ ข้าพเจ้าได้ปฏิบัติตามบทบัญญัติเหล่านี้ทุกข้อมาตั้งแต่เป็นเด็กแล้ว” พระเยซูเจ้าทอดพระเนตรเขาด้วยพระทัยเอ็นดู (มาระโก 10:20-21) ข้าพเจ้าประทับใจประโยค “พระเยซูเจ้าทอดพระเนตรเขาด้วยพระทัยเอ็นดู” (Then Jesus beholding him loved him) ข้าพเจ้ามีความรู้สึกอบอุ่นกับคำภาษาไทยหลายคำ ที่ฟังทีไรก็รู้สึกลึกซึ้งเข้าไปถึงแก่นใจจริงๆ ในขณะที่พระเยซูเจ้าทรงทอดพระเนตรเขาด้วยพระทัยเอ็นดู(ด้วยความรัก) เป็นความรักที่คงมองด้วยความเอื้อเอ็นดูและอยากจะให้เราได้แต่สิ่งดีงาม พระองค์ทรงพยายามเติมเต็มในส่วนที่เราบกพร่องหรือขาดหายไป พระองค์ทรงมองเราด้วยดวงตาแห่งความรัก และเชื้อเชิญเราให้ติดตามพระองค์ อาจจะด้วยกิจการเล็กๆน้อยๆที่เราทำเพื่อผู้อื่นในแต่ละวัน หรือหากกิจการใดยากเกินกำลังของเรา เราก็ฝากกิจการนั้นไว้ให้พระองค์ทรงนำทางเรา เพราะ “สำหรับมนุษย์เป็นไปไม่ได้ แต่สำหรับพระเจ้าเป็นเช่นนั้นได้ เพราะพระองค์ทรงทำได้ทุกสิ่ง” (มาระโก 10:27) สายพระเนตรที่มองมาอย่างเอื้อเอ็นดูเต็มไปด้วยความรัก ที่ปรารถนาจะให้มนุษย์เดินในหนทางที่ถูกต้องดีงามเสมอ และแม้มนุษย์จะปฏิเสธเส้นทางนั้นด้วยความอ่อนแอ แต่พระองค์ก็ทรงมอบเส้นทางพิเศษให้อีก นั่นคือความไว้วางใจในพระเจ้า ที่ทุกๆสิ่งสามารถเป็นไปได้ ข้าพเจ้ามีความละเอียดและค่อนข้างไวต่อความรู้สึกของผู้คนรอบข้าง ดังนั้น เมื่อใครรู้สึกอย่างไรข้าพเจ้าจึงสามารถอ่านได้จากสีหน้าและแววตาของพวกเขา แม้ประสบการณ์จะสอนให้ข้าพเจ้ารู้จักที่จะวางเฉย กับบางความรู้สึกของผู้อื่นที่อาจจะทำให้ข้าพเจ้าติดลบบ้างก็ตาม และในอดีตความรู้สึกเช่นนี้อาจจะทำให้ข้าพเจ้าดูอ่อนแอ แคร์ผู้คน แม้แต่สายตาที่จ้องมองมายังข้าพเจ้า มันไม่ใช่สิ่งที่เป็นผลดีต่อข้าพเจ้านักในบางเวลาที่ข้าพเจ้าควรจะวางเฉย แต่ข้าพเจ้ากลับดิ้นรนวุ่นวายใจว่าใครต่อใครจะคิดอย่างไรกับข้าพเจ้า ข้าพเจ้าจึงพยายามพัฒนาตนเองเสียใหม่ ให้มีสายตาที่ไวและละเอียดพอสำหรับความรักที่ผู้คนรอบข้างมอบให้ และให้ช้าต่อความรู้สึกทางลบของผู้คนรอบข้างเช่นกัน ข้าพเจ้ามองเห็นสายตาที่อ่อนโยนและเอื้อเอ็นดูข้าพเจ้าชัดเจนยิ่งขึ้น ข้าพเจ้ามองเห็นสัมผัสของความรักจากผู้คนรอบข้างมากขึ้น ดังนั้น เมื่อข้าพเจ้าได้รับ ข้าพเจ้าก็มีมากพอที่จะแบ่งปันออกไป สายตาที่อ่อนโยนและเอื้อเอ็นดูที่ข้าพเจ้าได้รับมา มีไว้เพื่อผู้คนรอบข้างที่กำลังอ่อนแรง ทดท้อ ร้างไร้และสิ้นหวัง ข้าพเจ้าใช้ใจมองดูตนเองและผู้คนรอบข้างมากขึ้น อย่างที่พระเยซูเจ้าทรงสอนให้ข้าพเจ้ารู้จักมอง ทั้งผู้ร่ำรวยและยากจนด้วยความรักอย่างเท่าเทียมกัน รู้จักมองดูตนเองว่าจะเสียสละสิ่งใดสำหรับใครได้บ้าง มีพระพรใดบ้างที่สามารถหยิบยื่นให้ผู้อื่นได้ .................. ในวิชาเลือกเสรีที่มีผู้ลงทะเบียนเกินจำนวนที่กำหนด ข้าพเจ้าจึงคิดว่าตนเองควรจะเปลี่ยนวิชาเพื่อให้สิทธิ์เพื่อนคนอื่นๆ แม้ในใจจะรู้สึกเสียดายอย่างมากก็ตาม อาจารย์ประจำวิชามองมายังข้าพเจ้า ด้วยสายตาของความรักและเอื้อเอ็นดู บอกกับข้าพเจ้าว่า “หนูไม่ควรเปลี่ยนวิชา อาจารย์อยากให้หนูลงวิชานี้ อาจารย์มั่นใจว่าหนูเหมาะสมกับวิชานี้มาก” และวิชานี้นี่เองที่ทำให้ข้าพเจ้าได้เป็นผู้นำกิจกรรมสำหรับเพื่อนๆสมาชิกทุกคน เพราะสายตาที่เอื้อเอ็นดูให้โอกาสของอาจารย์ที่มีต่อข้าพเจ้า ทุกสายตาเอื้อเอ็นดูย่อมแฝงไปด้วยความปรารถนาดี หวังให้ข้าพเจ้าได้ดี ข้าพเจ้าจึงเรียนรู้ที่จะหยิบยื่นโอกาส และสายตาเอื้อเอ็นดูเช่นเดียวกันนี้ สำหรับเพื่อนพี่น้องรอบข้างที่ข้าพเจ้าได้ร่วมประสบการณ์ชีวิตด้วยกัน และแม้ข้าพเจ้าจะไม่สามารถสละทุกสิ่งได้เพราะความอ่อนแอของชีวิตมนุษย์ เช่นเดียวกับเศรษฐีคนนั้นที่ต้องเดินจากไปอย่างเป็นทุกข์เพราะสมบัติมากมายที่ตนมี แต่ข้าพเจ้าก็จะพยายามติดพระเยซูเจ้าไปทุกที่ ทุกเวลา สุดความสามารถที่สามารถจะไปได้ด้วยความมั่นใจว่า พระองค์จะทรงทำให้ทุกสิ่งเป็นไปได้ในทุกกิจการแห่งรักของข้าพเจ้า และข้าพเจ้าก็ยินยอมให้พระองค์ตีสอน ตักเตือนในเวลาที่ข้าพเจ้าผิดพลาดหลง เดินในเส้นทางของความหม่นดำแห่งบาปร้าย ด้วยสายตาแห่งความรัก เฝ้าปกปักษ์พิทักษ์คุ้ม เพราะพระองค์ทรงโอบอุ้ม ภัยร้ายรุมพระคุ้มกัน มีพระองค์ทรงนำทาง ลูกจะวางทุกสิ่งสรร ก้าวตามองค์พระทรงธรรม์ สู่สวรรค์แสนสุขใจ ..................................... |