แต่พระเยซูเจ้าทรงได้ยินเขาพูดดังนั้น จึงตรัสแก่หัวหน้าศาลาธรรมว่า “อย่ากลัวเลย จงมีความเชื่อไว้เถิด” (มาระโก 5:36) ความเชื่อเป็นพระพรที่ต้องรักษาไว้ให้ดีที่สุดจริงๆ เพราะวิถีชีวิตของมนุษย์ในยุคปัจจุบัน เต็มไปด้วยสิ่งที่พร้อมจะดึงความเชื่อให้เจือจางลงไป แม้แต่ในครอบครัวที่เราเห็นว่าเต็มไปด้วยความเชื่อ ความศรัทธา ก็ยังมีสมาชิกบางคนในครอบครัว หลุดหลงไปกับแรงดึงดูดของสื่อ กระแสสังคม กระแสโลก หรือแม้แต่กระแสความขัดแย้งที่เกิดขึ้นในยุคปัจจุบันในทุกรูปแบบ บิดามารดาผู้สืบสานความเชื่อ ความศรัทธา แต่บุตรกลับหลงเตลิดออกนอกเส้นทางไปเสียไกลโพ้น จริงแล้วความเชื่อเป็นพระพรที่เราแต่ละคนต้องวิงวอนขอจากพระเจ้าด้วยตนเอง แม้ว่าพรที่บิดามารดาจะถ่ายทอดมาถึงบุตร แต่พระพรแห่งความเชื่อเราต่างก็ต้องพยายามที่จะขอพระด้วยตนเองเช่นกัน ครอบครัวของข้าพเจ้าเป็นครอบครัวคาทอลิกมาแต่บรรพบุรุษ สมัยยังเล็ก บิดามารดาของข้าพเจ้าเคร่งครัดเรื่องการร่วมมิสซา ในทุกวันเสาร์เย็นและวันอาทิตย์ รวมถึงวันเทศกาลสำคัญต่างๆ ในวัยเด็กข้าพเจ้าไม่เข้าใจว่าเหตุใดข้าพเจ้าจึงต้องถูกบังคับ ในขณะที่เพื่อนๆคนอื่นสามารถนอนตื่นสาย ดูหนังจักรๆวงศ์ๆช่วงเช้าได้ แต่ข้าพเจ้าต้องรีบตื่นเพื่อเตรียมตัวไปวัดทุกเช้าวันอาทิตย์ เมื่อถึงวัดข้าพเจ้าต้องไปนั่งด้านหน้ากับครูคำสอนและกลุ่มนักขับร้อง ซึ่งครูจะคอยตีหน้าขาของข้าพเจ้าไม่ให้แกว่งเท้าขณะร่วมมิสซา ข้าพเจ้าจะถูกสะกิดให้ลุกขึ้นยืนในขณะที่ข้าพเจ้ากำลังจะหลับในมิสซา ทุกอย่างดูขัดต่อความสบาย ความปรารถนาของข้าพเจ้าทั้งสิ้น ข้าพเจ้าจึงรู้ว่า เด็กและเยาวชนในยุคปัจจุบันจะไม่รู้สึกยิ่งไปกว่านั้นหรือ การต้องถูกตีกรอบให้อยู่ในระเบียบแต่ยังเล็ก บ่มเพาะ หล่อหลอมให้ข้าพเจ้ารู้จักอดทน ผ่อนปรน สุภาพ นบนอบ เชื่อฟัง ข้าพเจ้าจึงเป็นข้าพเจ้าในทุกวันนี้ เช่นนี้ อาจจะมีหลายคนติติงว่า นี่แหละ เป็นเหตุให้เด็กคนหนึ่ง ขาดความกล้าที่จะแสดงออก ขาดความเชื่อมั่นในตนเอง และไม่รู้จักเรียกร้องสิทธิของตนเอง ข้าพเจ้าไม่อาจสรุปได้ว่าการเลี้ยงดูแบบใดเป็นสิ่งที่ดีและถูกต้อง แต่ข้าพเจ้าสัมผัสได้ว่า การอยู่ในกรอบระเบียบอย่างที่บิดามารดาในสมัยก่อน ใช้ในการอบรมดูแลบุตรหลานนั้นเป็นสิ่งที่ดียิ่งนัก เพราะมนุษย์เราอย่างไรก็มีจิตแห่งการเอาชนะ การแข่งขันอยู่ในส่วนลึกทั้งสิ้น การอยู่ในกรอบจะสอนให้เรารู้จักเอาชนะใจตนเอง สุภาพ นบนอบ พึงแสวงหาสันติมากกว่าสร้างความเกลียดชัง ดูเถิด เราจะกล่าวว่าอย่างไร เราจะตัดสินว่าอย่างไร ท่ามกลางเหตุการณ์ต่างๆในโลกปัจจุบันที่มนุษย์ถูกเปิดออกจากกรอบอันดีงามนั้น มนุษย์เป็นอย่างไร สันติสุขในแผ่นดินอยู่ที่ไหน ความเชื่อก็เช่นกัน ถูกหล่อหลอมมาด้วยกรอบที่เป็นคุณค่าจากพระวรสาร กลับต้องเจือจางไปจากจิตวิญญาณของคริสตชนหลายคน เพราะค่านิยม ความคิดที่แปลกแยกของมนุษย์ ล้วนใส่ความรู้สึก ความปรารถนา ความเป็นตัวตนของตนลงไปทั้งสิ้น สิ่งใดที่ขัดต่อใจตนล้วนเป็นสิ่งที่ผิดแปลกแตกต่าง จึงไม่น่าแปลกเลย ที่สังคมมนุษย์จะเลวร้ายลงไปทุกวันๆ “พระเจ้าทรงสร้างมนุษย์ให้เป็นอมตะ พระองค์ทรงสร้างเขาตามภาพลักษณ์แห่งพระธรรมชาติของพระองค์ แต่เพราะความอิจฉาของปีศาจ ความตายจึงเข้ามาในโลก ผู้ที่อยู่ฝ่ายปีศาจก็จะประสบความตาย” (ปรีชาญาณ 2:23-24) ข้าพเจ้าเฝ้าขอบพระคุณพระเจ้าที่ยังโปรดเมตตาข้าพเจ้า ให้ได้เกิดในครอบครัวที่เต็มไปด้วยความเชื่อ ความศรัทธาของบิดามารดา แม้ว่า อาจจะมีสมาชิกในครอบครัวที่ถูกล่อลวงให้หลงออกนอกเส้นทางไปบ้าง แต่ข้าพเจ้าก็มั่นใจว่า พระเมตตาของพระเจ้าจะทรงเติมเต็ม เยียวยารักษาเขาให้เห็นแสงสว่างของความเชื่อในพระองค์อีกครั้ง ..................................... |