“สุนัขจิ้งจอกยังมีโพรง

นกในอากาศยังมีรัง

แต่บุตรแห่งมนุษย์ไม่มีที่จะวางศีรษะ”

(ลูกา 9:58)

…………………………………

ชายผู้หนึ่งทูลพระเยซูเจ้าเพื่อขอติดตามพระองค์ไปทุกแห่ง

เมื่อใครสักคนหนึ่งที่พร้อมจะติดใครอีกคนหนึ่งนั้น

ย่อมแสดงถึงความรักที่มีต่อบุคคลนั้น

เหมือนหญิงสาวที่พร้อมจะเข้าสู่ประตูวิวาห์

นั่นหมายถึงเธอได้มอบตัวเธอเองไว้กับสามี

ด้วยความรัก ไว้วางใจอย่างสิ้นเชิง

และพร้อมจะใช้ชีวิต เผชิญเหตุการณ์ต่างๆ ไปด้วยกัน

แต่พระเยซูเจ้าตรัสกับชายผู้นั้นว่า

“บุตรแห่งมนุษย์ไม่มีที่จะวางศีรษะ”

(ลูกา 9:58)

นั่นหมายความว่า ผู้ที่ติดตามพระองค์ต้องยอมรับความยากลำบาก

การถูกสบประมาท การไม่ได้รับการยอมรับ

ในอดีต มรณสักขียอมตายเพื่อยืนยันความเชื่อ

ปัจจุบัน เราอาจจะไม่ต้องเผชิญกับเหตุการณ์การถูกทำร้ายทางร่างกาย

เพื่อยืนยันความเชื่อ

แต่เรากำลังเผชิญกับการถูกทำร้ายฝ่ายจิต

การถูกหลอมละลายให้ความเชื่อของเราเจือจางลงไปเรื่อยๆ

ผ่านการละเลยต่อกิจศรัทธา หรือการปฏิบัติศาสนกิจทางศาสนา

ไม่เฉพาะแต่เราทำร้ายความเชื่อของเราเองเท่านั้น

เรายังส่งผลการทำร้ายไปถึงครอบครัว  ลูก หลาน

ความสัมพันธ์ระหว่างเรากับพระเจ้าถูกทำให้เจือจางและค่อยๆถูกตัดขาดไป

ในเมื่อเรายังมั่นคงในรักต่อพระเจ้าไม่เพียงพอ

เราจะติดตามพระองค์ได้อย่างไรกัน

ตราบใดที่เรายังห่วงหน้า พะวงหลังกับการวิ่งตามโลก

เราจะเดินตามพระเจ้าได้อย่างไรกัน

“ผู้ใดที่จับคันไถแล้วเหลียวดูข้างหลัง

ผู้นั้นก็ไม่เหมาะสมกับพระอาณาจักรของพระเจ้า”

(ลูกา 9:62)

..................................

เมื่อข้าพเจ้ายังเล็ก

ข้าพเจ้าถูกพ่อแม่อบรม สั่งสอน แกมบังคับให้เข้าวัดทุกวันเสาร์-อาทิตย์

ข้าพเจ้ามิอาจขัดขืนได้ แม้ในใจจะรู้สึกเบื่อหน่ายก็ตาม

กิจการที่ถูกกระทำจนคุ้นเคย

เสียงพ่อแม่ที่พร่ำสอนถึงความรักของพระเจ้าที่มีต่อเรา

แม้ในยามนั้นจะไม่ได้มีคุณค่าในความรู้สึกของเด็กคนหนึ่ง

แต่เมื่อยามข้าพเจ้ามีครอบครัว

กิจวัตรเหล่านั้นกลับสร้างครอบครัวของข้าพเจ้าให้เต็มเปี่ยมไปด้วยพระพร

ข้าพเจ้าไม่เคยละเลยที่จะพาลูกๆเข้าวัดทุกวันอาทิตย์

ข้าพเจ้าปลื้มปริ่มเมื่อลูกๆของข้าพเจ้ารู้สึกถึงความขาดตกบกพร่อง

ยามที่ต้องขาดการมาร่วมบูชาขอบพระคุณวันอาทิตย์ด้วยกิจธุระเร่งด่วนใดใดก็ตาม

แม้ในยามที่ต้องเดินทางไกลบ้าน

เรายังต้องพยายามสืบเสาะแสวงหาวัดที่อยู่ในละแวกนั้นจนพบ

เพื่อได้เข้าร่วมปฏิบัติศาสนกิจในวันอาทิตย์อย่างไม่บกพร่อง

เมื่อพ่อแม่ให้ความสำคัญต่อความสัมพันธ์ของเรากับพระเจ้า

เมล็ดพันธุ์แห่งความเชื่อกำลังถูกบ่มเพาะในใจของลูกหลานของเรา

มันจะเติบโต เบ่งบานเมื่อยามที่พวกเขาเป็นผู้ใหญ่

และเป็นผู้ใหญ่ที่มีความรัก ความเชื่อ และความไว้วางใจในพระเจ้าอยู่เสมอ

……………………………….

S